سابسیژن یک روش تهاجمی جزئی است که برای درمان اسکارها و چین و چروک‌ها و پوست‌های مرده استفاده می‌شود. به این نوع از جراحی، برش زیر جلدی نیز می‌گویند. سابسیژن با استفاده از یک سوزن زیرپوستی ویژه که از طریق سوراخ در سطح پوست وارد شده و انجام می‌شود. لبه تیز سوزن برای شکستن رشته‌های فیبروتیک استفاده می‌شود که جای زخم را به بافت زیرین متصل می‌کند.
آزاد شدن رشته‌های فیبروتیک و رسوب کلاژن جدید ناشی از بهبود زخم، منجر به بهبود زیبایی اسکار می‌شود. سابسیژن را می‌توان با خیال راحت در محیط سرپایی انجام داد و معمولاً درد خاصی نداشته و به راحتی قابل تحمل است. تصمیم برای انجام سابسیژن به نوع، محل و شدت زخم بستگی دارد. همچنین بایستی ترجیحات و انتظارات بیمار و تجربه و انتظارات پزشک را نیز در نظر گرفت.
سابسیژن در چه درمان‌هایی کاربرد دارد؟
سابسیژن می‌تواند برای درمان اسکارهای فرورفته که در اثر آکنه، ضربه، تصادف، جراحی و یا آبله مرغان ایجاد شده‌اند، به کار رود. همچنین برای درمان چین و چروک‌های پوستی و فرورفتگی های ناشی از سلولیت موثر است.
چه کسانی نباید سابسیژن انجام دهند؟
• کسانی که سابقه ایجاد زخم‌های غیرطبیعی در پوست مثل اسکار هیپرتروفیک یا کلوئید را دارند.
• کسانی که مبتلا به اختلالاتی در زمینه انعقاد و لخته شدن خون هستند.
• کسانی که عفونت فعال باکتریایی یا ویروسی دارند و یا مستعد عفونت هستند.
انواع مختلف سابسیژن
سابسیژن در انواع مختلف و در تلفیق با روش‌های مختلف انجام می‌گیرد که در ادامه به توضیح انواع آن می‌پردازیم.
تکنیک سابسیژن و تزریق خون
این تکنیک ۲۰ ساله، تلفیقی از سابسیژن و تزریق خون گرفته شده از فرد می‌باشد. خون تزریق شده سبب از بین رفتن ارتباط بین بافت سالم و بافت آسیب دیده می‌گردد و التیام اسکارها را به دنبال دارد.
این روش در کنار فواید خاص خود، احتمال ایجاد لخته‌های خون و برجستگی در محل تزریق را به دنبال دارد و به همین علت امروزه کمتر پیشنهاد می‌شود.
تکنیک سابسیژن و پیوند پوست
در این تکنیک پس از ایجاد شکافی کوچک در ناحیه درمان، ارتباط بین اسکار و بافت سالم از بین می‌رود. سپس در مرحله بعد با استفاده از لیزر co2 یک تکه پوست از ناحیه پشت گوش به ناحیه درمان پیوند زده می‌شود.
از آن جایی که در برخی از موارد، احتمال ایجاد زخم‌های التهابی در ناحیه درمان وجود دارد، بایستی این تکنیک توسط جراح زیبایی و یا پزشک متخصص انجام گردد.
تکنیک سابسیژن و PRP
در این تکنیک، محلول prp به ناحیه درمان تزریق می‌گردد. PRP یا پلاسمای غنی از پلاکت، حاوی مقادیر زیادی از فاکتور رشد بوده و سبب بازسازی پوست می‌گردد. این روش در مقایسه با تزریق خون عوارض کمتری داشته و تاثیر فوق العاده‌ای در درمان جای جوش خواهد داشت.
تکنیک سابسیژن و مواد پرکننده (Filler)
در این تکنیک ابتدا از طریق سابسیژن، بافت آسیب دیده از بافت سالم جدا می‌گردد. سپس با تزریق ماده پرکننده به محل اسکار، فیلر به عنوان یک مانع برای اتصال دوباره بافت آسیب دیده و سالم عمل می‌کند. با وجود اینکه نتایج حاصل از سابسیژن دائمی است، اما نتایج حاصل از فیلر کمتر از دو سال ماندگاری دارد. اما با این حال این روش به عنوان پرطرفدارترین روش تلفیقی سابسیژن شناخته می‌شود؛ چرا که بهترین شکل جای اسکارهای عمیق را درمان می‌کند.
سابسیژن چگونه انجام می‌شود؟
پیش از انجام سابسیژن بایستی ناحیه تحت درمان را از آلودگی و آرایش پاک کرد. سپس منطقه مورد نظر برای درمان و حاشیه‌های اسکار با نشانگر جراحی به طور دقیق مشخص شده و بی‌حس‌کننده موضعی روی ناحیه تحت درمان قرار گرفته تا با نفوذ خود سبب بی‌حسی ناحیه درمان گردد.
سپس یک سوزن سه مخروطی با زاویه مناسب در مجاورت اسکار به سمت بالا و موازی با سطح پوست وارد می‌شود. همچنین برای زخم‌ها و چین و چروک‌های سطحی کوچک از سوزن‌هایی که اندازه کوچکتری دارند، استفاده می‌شود. سوزن وارد شده به پوست، از طریق درم پیش رفته و در یک حرکت فن مانند به جلو و عقب حرکت می کند. سپس ۹۰ درجه چرخانده شده و مجدداً حرکت قبل تکرار می گردد.
در نهایت برای جلوگیری از تشکیل هماتوم بزرگ در اثر خونریزی، پس از خروج سوزن، فشار دستی به مدت چند دقیقه روی زخم اعمال می‌شود.
مراقبت‌های بعد از سابسیژن
پس از عمل سابسیژن برای حفظ هموستاز و کاهش خطر خونریزی در روی ناحیه درمان، یخ قرار داده می‌شود. در برخی از موارد نیز آنتی‌بیوتیک و داروهای ضد التهابی توسط پزشک به بیمار توصیه می‌گردد.
تعداد و شدت سابسیژن‌ها باید در اولین درمان برای بررسی پاسخ بیمار محدود شود، به ویژه در هنگام درمان مناطقی که تمایل به واکنش هیپرتروفیک پس از سابسیژن دارند.
تشکیل کلاژن در بافت اسکار در بدن‌های مختلف، متفاوت است. به طور کلی تعداد جلسات سابسیژن مورد نیاز برای درمان بافت آسیب‌دیده، به نوع و محل اسکار و همچنین شدت آسیب در ناحیه اسکار بستگی دارد.
به طور متوسط سه تا شش جلسه درمانی برای اکثر موارد کافی است. همچنین معمولاً فواصل حداقل یک ماهه در بین جلسات درمانی توصیه می‌شود.
روش سابسیژن چه خطرات و عوارضی به دنبال دارد؟
به طور کلی احتمال وقوع عوارض پس از انجام عمل سابسیژن، کم است. اما در مواردی ممکن است هماتوم های کوچک در اثر خونریزی ایجاد شوند و یا اینکه تا مدت کوتاهی احساس درد در ناحیه درمان وجود داشته باشد. همچنین احتمال ایجاد اسکارهای هیپرتروفیک (۵ تا ۱۰ درصد) یا اسکارهای کلوئید که به احتمال زیاد در پوست اطراف چشم و لب بالایی هستند، وجود دارد.
از آن جایی که به طور موقت احتمال ایجاد لکه‌های پوستی، پس از عمل سابسیژن وجود دارد، توصیه می‌شود که به طور موقت از قرار گرفتن در معرض آفتاب اجتناب کنید.
همچنین همانند هر جراحی دیگری امکان ایجاد عفونت و یا آسیب به عصب یا رگ‌های خونی با احتمال پایین وجود دارد.
