انواع روشهای درمانی اسکارها

اشتراک گذاری

اسکارها به عنوان بخشی از فرآیند بهبود، پس از بریدگی یا آسیب‌دیدگی پوست ایجاد می‌شوند. پوست با رشد بافت جدید خود را ترمیم می‌کند تا زخم را به هم نزدیک کند و شکاف‌های ناشی از آسیب را پر کند. بافت اسکار عمدتا از پروتئینی به نام کلاژن ساخته شده است. اسکارها در هر شکل و اندازه ایجاد می‌شوند. برخی از اسکارها بزرگ و دردناک هستند، در حالی که برخی به سختی قابل مشاهده هستند. افرادی که پوست تیره دارند بیشتر در معرض اسکارهای کلوئیدی هستند.

 

کلوئید اسکار برجسته‌ای است که رشد کرده و فراتر از ناحیه آسیب دیده گسترش می‌یابد. بسته به اندازه، نوع و محل آنها، اسکارها ممکن است ناخوشایند به نظر برسند.

همه اسکارها نیاز به درمان ندارند و بسیاری از آنها به مرور زمان از بین می‌روند. اگر جای زخم شما را آزار می‌دهد یا باعث درد می‌شود، روش‌های درمانی مختلفی برای کمک به شما وجود دارند.

 

اسکارها چقدر شایع هستند؟

تقریباً همه افراد دچار اسکار می‌شوند. تصادف، عمل جراحی، آکنه یا بیماری هایی مانند آبله مرغان می‌توانند از خود اسکار برجای بگذارند. جای زخمها بر تمامی افراد در هر سن و جنس تاثیر می‌گذارد.

وقتی اسکار برای اولین بار روی پوست روشن‌ ایجاد می‌شوند، معمولاً صورتی یا قرمز رنگ است. با گذشت زمان، رنگ صورتی محو می‌شود و جای زخم کمی تیره‌تر یا روشن‌تر از رنگ پوست می‌شود. در افرادی که پوست تیره دارند، اسکارها اغلب به صورت لکه‌های تیره ظاهر می‌شوند. گاهی اوقات نیز ممکن است زخم‌ها با درد و خارش همراه باشند.

 

ظاهر یک اسکار به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
• آسیب یا رویدادی که باعث ایجاد اسکار شده است، مانند جراحی، سوختگی یا آکنه شدید.
• اندازه، شدت و محل زخم.
• درمانی که برای زخم دریافت کرده‌اید، مانند بخیه یا بانداژ.
• سن، ژن، قومیت و سلامت کلی شما.


انواع اسکار
آتروفیک: این اسکارهای فرو رفته اغلب ناشی از آبله مرغان یا آکنه هستند. آنها شبیه گودال‌های گرد یا فرورفتگی‌های کوچک در پوست هستند.

اسکارهای آکنه ممکن است با افزایش سن بیشتر مشخص شوند زیرا پوست به مرور زمان کلاژن و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهد.

صاف: اگرچه ممکن است در ابتدا کمی برآمده باشد، اما این نوع اسکار با بهبود صاف می‌شود. اسکارهای صاف اغلب صورتی یا قرمز هستند و با گذشت زمان، ممکن است کمی روشن تر یا تیره‌تر از پوست اطراف شوند.

کلوئیدها: این اسکارها در بالای سطح پوست قرار می‌گیرند و در خارج از ناحیه زخم پخش می‌شوند. بافت اسکار بیش از حد رشد کرده و می‌تواند بزرگ شود.

هیپرتروفیک: اسکار هیپرتروفیک در اثر تکثیر زیاد و غیر طبیعی بافت همبند پوست به التهاب، عفونت و سوختگی‌ها ایجاد می‌شود. هنگامی که انگشت خود را روی اسکار می‌گذارید، می‌توانید یک اسکار هیپرتروفیک را به شکل زائده احساس کنید. این اسکارهای برجسته ممکن است با گذشت زمان کوچکتر شوند، اما هرگز به طور کامل صاف نمی‌شوند. بر خلاف کلوئیدها، آنها رشد نمی‌کنند یا فراتر از ناحیه زخم پخش نمی‌شوند.

 

ترک‌های پوستی: وقتی پوست به سرعت منبسط یا کوچک می‌شود، بافت‌های همبند زیر پوست آسیب می‌بینند. علائم کشش اغلب در دوران بارداری، بلوغ یا پس از افزایش یا کاهش وزن زیاد و روی سینه‌ها، شکم، ران‌ها و بازوها ظاهر می‌شوند.

 

درمان اسکار
روش‌های درمانی مختلفی وجود دارند که می‌توانند جای زخم‌ها را کوچکتر و یا کمتر نمایان کنند. متخصص زیبایی شما ممکن است یک درمان و یا ترکیبی از درمان‌ها را توصیه کند. درمان اسکار به عوامل مختلفی از جمله نوع، اندازه و محل اسکار بستگی دارد. این درمان‌ها می‌توانند اندازه یا ظاهر اسکار را کاهش دهند، اما جای زخم هرگز به طور کامل از بین نمی‌رود. برخی از درمان‌ها از ایجاد اسکار به هنگام بهبود زخم جلوگیری می‌کنند. در ادامه به بررسی تعدادی از این روش‌های درمانی می‌پردازیم.

 

میکرودرم ابریژن: در این روش لایه بالایی پوست با “سنباده زدن” ملایم پوست از بین می‌رود. این روش پوست را نرم و صاف می‌کند و می‌تواند ظاهر جای زخم را بهبود بخشد.
تزریقات: در این روش متخصص زیبایی شما دارو را مستقیماً به جای اسکار تزریق می‌کند و آن را کوچکتر و صاف‌تر می کند. تزریق کورتیکواستروئید می‌تواند اندازه اسکارهای کلوئیدی را کاهش دهد.

 

درمان‌های لیزری: برخی انواع لیزر و درمان‌های نوری می‌توانند اسکارها (از جمله اسکار آکنه) را کمتر کنند. لیزر درمانی از طول موج خاصی از نور برای ایجاد تغییرات در پوست استفاده می‌کند. بعضی از این پرتو ها رگ‌های خونی کوچک پوست را هدف قرار می‌دهد.

این عمل همچنین ممکن است به صاف شدن جای زخم در صورت ضخامت زیاد و یا ضخیم شدن آن در صورت نازکی پوست کمک کند. لیزر درمانی ممکن است در افرادی که پوست تیره دارند باعث هایپرپیگمانتاسیون (تیره شدن پوست) یا هیپوپیگمانتاسیون (روشن شدن پوست) شود. قبل از شروع درمان در مورد عوارض جانبی با متخصصین و مشاورین سحر کلینیک صحبت کنید.

 

فشار درمانی: مواردی مانند بانداژ الاستیک، پانسمان یا جوراب ساق بلند بر زخم در طول فرآیند بهبود فشار وارد می‌کند. فشار از تشکیل اسکار جلوگیری می‌کند یا اندازه آن را کاهش می‌دهد. ماساژ درمانی همچنین می‌تواند به شکستن بافت اسکار کمک کرده و به بازسازی آن کمک کند.

جراحی اصلاح اسکار: طیف وسیعی از روش‌های جراحی می‌تواند یک اسکار را از بین ببرد، ظاهر آن را بهبود بخشد یا پوست را از ناحیه دیگر پیوند بزند. این روش، مبادله یک نوع اسکار با اسکاری متفاوت، ارجح‌تر است.

کرم ها و پمادهای موضعی: استفاده از پماد سیلیکون روی جای زخم ممکن است آن را کوچکتر کند یا از تشکیل آن جلوگیری نماید. پزشک شما ممکن است استفاده از کرم کورتیکواستروئیدی یا ورقه ژل سیلیکونی را نیز در ناحیه مورد نظر توصیه کند.

اگر از ظاهر اسکار خود ناراضی هستید به سحر کلینیک مراجعه نمایید. ممکن است مجبور نباشید با زخمی که شما را آزار می‌دهد زندگی کنید.

 

روش‌های درمانی می‌توانند جای زخم‌ها را کمتر به چشم بیاورند. پس از درمان، ممکن است اصلا متوجه جای زخم نشوید. اگر جای زخم باعث ناراحتی می‌شود یا حرکت را برای شما دشوار می‌کند، با مشاورین ما در سحر کلینیک مشورت کنید.

جهت مشاوره رایگان فرم زیر را پر کنید تا با شما تماس بگیریم.

    نام و نام خانوادگی:

    شماره تماس:

    زمینه مشاوره:

    اگر این مقاله را دوست داشتید، با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    Call Now Buttonتماس سریع (لمس کنید)